Στις πιο πολλές ευρωπαϊκές χώρες η διαδικασία χορήγησης φαρμάκου είναι η εξής: ο Ιατρός όταν θέλει να δώσει ένα φάρμακο πχ για τη χοληστερίνη, συνταγογραφεί την ουσία και τη δόση πχ ατορβαστατινη 10mg 1 φορά κάθε βράδυ. Στη συνέχεια ο ασθενής πάει στο φαρμακείο με τη γνωμάτευση του Ιατρού για την ατορβαστατίνη , όπου ο φαρμακοποιός σε ένα φακελάκι του βάζει 30 χάπια ατορβαστατίνης 10 mg, όπως γράφει και η ετικέτα που κολλάει ο φαρμακοποιός στη σακούλα και ο ασθενής πληρώνει και φεύγει.
Την ευθύνη για την ποιότητα των χαπιών ως σκεύασμα φέρει ο οργανισμός φαρμάκων της χώρας που κάνει τον ποιοτικό έλεγχο και τα προμηθεύει κεντρικά στα επιμέρους φαρμακεία, την ευθύνη για τις παρενέργειες από το φάρμακο ο θεράπων Ιατρός που είναι υποχρεωμένος να τις έχει εξηγήσει στον ασθενή και την ευθύνη για τη σωστή ποσότητα και το πόσο καλοσυντηρημένα είναι τα χάπια ο φαρμακοποιός που τα πουλάει.
Ο φαρμακοποιός δε μπορεί να δείξει προτίμηση σε συγκεκριμένη φαρμακευτική εταιρία γιατί τα σκευάσματα του χορηγούνται ανοικτά ως δραστική ουσία, ο Ιατρός δεν μπορεί να δείξει προτίμηση σε συγκεκριμένη εταιρία γιατί γράφει αποκλειστικά και μόνο τη δραστική ουσία, ο φαρμακοποιός αν σχολιάσει την ουσία που συνταγογράφησε ο Ιατρός στον ασθενή ή κατευθύνει ασθενή σε συγκεκριμένο Ιατρό διαγράφεται από το Φαρμακευτικό Σύλλογο που ασκεί έλεγχο, ο Ιατρός λογοδοτεί στον Ιατρικό σύλλογο και στο Υπουργείο Υγείας αν οι θεραπευτική αγωγή που χορηγεί δεν είναι η δέουσα δεδομένου ότι τα δύο αυτά σώματα έχουν ανεξάρτητες ελεγκτικές αρχές που ελέγχουν την ποιότητα των Ιατρών.
Βγάλτε τα συμπεράσματα σας λοιπόν σκεπτόμενοι φίλοι μου για το τι παίζει στην Ελλάδα της διαπλοκής και της ασχετοσύνης
